Sırf "II. Dünya Savaşı'nı Tarantino nasıl anlatırdı?" sorusunun cevabı için bile izlenmesi gereken bir film olduğunu düşünüyorum.
Karakterlerin tanıtımı gibi olan başlangıç sahneleri ayrı ayrı film çıkabilecek derinlikte ve detaylılıkta aktarılmıştı. Böyle olunca, karakterlerin sonraki sahnelerde yollarının kesiştikleri noktada muhtemelen neler yapacakları, neler hissedecekleri kestirilebiliyordu. Bu bir olumsuzluk değil, aksine o ortamdaki hissi, gerginliği, korkuyu birebir anlamanızı sağladığı için etkileyiciliği kat kat arttırıcı bir etkendi.
Christopher Waltz başta olmak üzere oyunculuklar müthişti. Brad Pitt de iyidi ama esprili ve cesur komutan tiplemesinde zaman zaman yüzündeki gülümseme ifadesi, sanki rolü yaparken "bakın ne kadar da karikatürize ettim" gülümsemesine dönüşüyordu. Kantarın topuzunu iyi ayarlasaydı, Christopher Waltz kadar tarihi bir role imza atmış olacaktı. Yine de rol ile özdeşleşebilmişti.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder